İyi Parti’de Yaprak Dökümü
Ülkemizin siyasi hayatında kısa süreliğine yer almış siyasi partilerin çokluğundan dolayı sık sık söylenir :” memleket parti mezarlığına döndü ..” diye.Bunu söyleyenler haksız mı ?
Hayır, haksız değiller.
Peki, neden bizim siyasi hayatımızda ömürleri bir mevsim bile sürmeyen onlarca parti olmuştur?
Sanırım çok basit birkaç gerçeğin ya gerçekliğini kabullenemiyoruz ya da bizim havamızdan mı, suyumuzdan mı, toprağımızdan mıdır egomuz çok yükseklerde seyrediyor.
Parti kurmak kolaydır, fakat o partiyi bir sosyal taban üzerine oturtmak dünyanın en zor işlerinden biridir.
Hele hele bizim ülkemiz gibi “ana akım sosyal tabanlar” paylaşılmışsa yani o tabanlar üzerinde partiler mevcutsa o partilere benzeyen yeni oluşumlar asla başarılı olamamıştır.
Mesela solu temsil eden CHP’nin benzeri yeni oluşumlar sonuç vermemiştir.
Sağı temsil eden, Demokrat Parti’yi, Adalet Partisini, ANAVATAN’ı, AK PARTİ’yi beğenmeyip, o partilerden koparak yeni partiler denemek isteyenlerin hiç biri başarılı olamamıştır.
Ana akım bir parti olmamasına, 1960 darbesinden sonra İttihat Terakki’nin parçalanmış sağ versiyonunu temsil etmesine rağmen MHP’den kopanlar da başarılı olamadılar ve olamayacaklar.
Sözü İYİ PARTİ’ye getireceğim, ama evvela çok kısa bir özet yapmak istiyorum.
Bizde, siyasi hareketlenmeler birinci meşrutiyetle birlikte cemiyet ve dernekler şeklinde başlar, ikinci meşrutiyette yurt içinde ve yurt dışında hızlanarak devam eder ve İttihad Terakki olarak siyasallaşır.
1923 yılında Cumhuriyet Halk Fırkası, 1924 yılında Terakkiperver Cumhuriyet Halk Fırkası, 1930 yılında Serbest Cumhuriyet Fırkası kurulur.
1935 yılında da bugünkü adı olan CHP adını aldı.
M. Kemal’in İttihad Terakki’den devraldığı bu miras, 1950 yılına kadar tek parti olarak Türkiye’yi yönetti.
1950 yılında seçimler oldu ve o güne kadar dünyada benzeri ender görülen bir halk devremi gerçekleşti, Demokrat Parti tek başına ezici bir çoğunlukla iktidara geldi.
Selçuklu ve Osmanlı’dan itibaren Türkiye’nin ana akım mütedeyyin kesiminin ezici çoğunluğunu temsil eden bu damar AK PARTİ ile birlikte bütünleşip, yükselerek devam ediyor.
‘60 darbesinden sonra İttihad Terakki hareketinin sağcı/milliyetçi kanadında MHP kuruldu (1965) ve 53 yıldır varlığını sürdürüyor.
Yarım yüz yıllık (aslında CKMP olarak düşünürsek 70 yıllık) olan bu hareketin içinden bir takım siyasiler çıkıp, Türkiye’nin sosyolojik gerçeklerinden uzak, en çok da kendi egolarını tatmine yarayacak bir partileşmenin temellerini attılar.
Daha 24 Haziran seçimlerine girmeden partinin önemli isimlerinden bazıları parti ile yollarını ayırdılar.
24 Haziranda da büyük bir hayal kırıklığı yaşadılar.
Geçen gün de İYİ PARTİ kurucularından Yusuf Halaçoğlu, Özcan Yeniçeri ve Nevzat Bor istifa ettiler.
Evvelki gün de İyi Parti kurucu ve Genel İdare Kurulu üyesi emekli Emniyet Müdürü Mehmet Fatih Eryılmaz'da parisinden istifa etti.
Eryılmaz ve diğer istifa edenlerin, istifa etme sebeplerine baktığımız zaman bu sebeplerin basit ve kişisel sebepler olmadığını görürüz.
Tersine, bu sebeplerin köklü ve önemli olduğunu, bir partiyi parti yapan umdelerin yerleşmediğini anlıyoruz.
Bu duruma düşen sadece İYİ PARTİ mi?
Değil, sadece Akşener ya da diğer kurucular değil.
Bu sosyolojik körlüğü Türkiye’nin Karaoğlan’ı Ecevit başta olmak üzere onlarca ünlü yaşadı.
İsmail Cem İpekçi, Hasan Celal Güzel, Saadettin Tantan, Erkan Mutlu, Turhan Feyzioğlu, Abdüllatif Şener, Cem Uzan, Besim Tibuk, Cem Boyner...ve daha niceleri aynı sonucu yaşadılar.
Hiç şüpheniz olmasın, İYİ PARTİ ve kurucuları da, Türkiye’nin sosyal taban fizibilitesini iyi tahlil edemedikleri için bu acı sonucu tadacaklar.
Çok ünlü kurucuların yaşadığı bu başarısız sonuçlara bakınca Türkiye’nin sosyolojik yapısı çoğumuza şaşırtıcı gelebilir, ama aynı zamanda, derinlerdeki akışı hayran bırakan bir nehir gibi bu toplum da, soylu yürüyüşünü mükemmel bir derin akışla sürdürüyor.
Ferman Karaçam - Haber 7
